Happiness en Unicef België lanceren DoYouHearMeNow?

Aan de vooravond van de Internationale Dag van de Rechten van het Kind vragen jongeren, in samenwerking met Unicef België, op een ongebruikelijke manier aandacht voor het recht van kinderen om hun stem te laten horen.

Het was een niet alledaags zicht aan het Brusselse Centraal Station gisteren. 150 blanke vijftigers, louter mannen en allemaal in maatpak, verzamelden zich om 8u in de ochtend, voorzien van protestborden met daarop vele verschillende slogans. Over onderwijs, armoede, klimaat, openbaar vervoer, vluchtelingen en andere thema’s. Een ongewoon schouwspel, met een zo mogelijk nog ongewoner verhaal erachter. In samenwerking met Unicef België, werden al deze vijftigers immers ingezet door jongeren. De reden? Het is een feit dat het vooral blanke mannen van rond de vijftig in maatpak zijn die gehoord worden. En dus vragen jongeren zich helemaal terecht af: moeten wij blanke vijftigers in een maatpak zijn om gehoord te worden? Meteen de kern van een opvallende campagne.

Met de campagne, gemaakt door Happiness Brussels, wijst Unicef België onder de Hashtag #DoYouHearMeNow op het recht van ieder kind om zijn/haar stem te laten horen. De (online) campagne loopt tot begin december en wil via een platform op de website kinderen en jongeren aanzetten om een boodschap of een opinie te plaatsen rond thema’s die zij belangrijk vinden. Alle ingezamelde boodschappen worden dan later verwerkt in een aanbeveling naar onze beleidsmakers toe.

Recht op participatie

Alle kinderen hebben het recht om te participeren. Zij hebben het recht om gehoord te worden als het gaat om zaken die invloed hebben op hun leven. Hun mening telt. Dat staat uitdrukkelijk zo in artikel 12 van het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind, dat dit jaar 30 jaar bestaat. Daarvoor moeten kinderen wel voldoende informatie krijgen. Anders is het immers moeilijk een mening vormen.

Het recht op participatie hangt sterk samen met het belang van het kind. Het belang van het kind moet altijd een eerste overweging vormen bij alle te nemen beslissingen. Zonder rekening te houden met de mening en wensen van het kind, is het moeilijk om daadwerkelijk beslissingen te nemen die in zijn of haar belang zijn. Daarnaast raakt dit het recht van kinderen om te geloven wat zij willen en daarvoor uit te komen. En om samen te komen en zich te verenigen. Dit geldt niet alleen op individueel, maar ook op collectief niveau zoals bij het ontwikkelen van het beleid. 

Lied en videoclip

De opvallende vraag om gehoord te worden van jongeren stopt niet bij de manifestatie alleen. Aangezien de campagne zich richt naar jongeren tussen 13 en 18 jaar, wordt er ook gebruik gemaakt van media die aanslaat bij deze doelgroep.  Samen met ‘Le 77’,  Blu Samu en ‘Pasi & Cloos’ werd er dan ook een lied en bijhorende videoclip gemaakt ‘Do you hear me now?’. Hun hedendaagse versie van de protestsong zeg maar. Verspreid via alle mogelijke kanalen. Allemaal met hetzelfde doel: Hoor de stem van jongeren. Ze hebben recht op een mening, recht om te participeren en het recht om gehoord te worden. Ook als ze geen man zijn van vijftig in een maatpak.

“We hebben het zelf ook vaak genoeg meegemaakt toen we nog tieners waren: onze mening werd meestal niet gevraagd, en hoe dan ook niet serieus genomen. Als muzikanten uit je zo’n frustraties via muziek, en dus waren we heel blij om de vrijheid te krijgen een eigen nummer te mogen maken die een hoger doel dient en jongeren ondersteunt. Want iedereen heeft het recht om mee te doen. Iedereen moet gehoord worden. Hoe oud je ook bent. Hoe je er ook uitziet. Trouwens, kinderen zeggen vaak intelligentere dingen dan volwassenen. Sowieso. Dit lied wil daar een uiting van zijn. Het is niet voor de kinderen. Het is eerder van de kinderen. Naar volwassenen. Politici en anderen die hen niet horen. Hen een stem geven was heel waardevol voor ons. Ook leuk dat we eens een lied maken met een échte boodschap,” klinkt het bij Le 77.

30 jaar kinderrechten

Sinds 20 november 1989 is het Kinderechtenverdrag uitgegroeid tot het meest geratificeerde mensenrechtenverdrag ooit en dé standaard in de omgang met kinderen. Het Kinderrechtenverdrag gaat over alles waar kinderen en jongeren mee te maken kunnen krijgen, vanaf hun geboorte tot aan hun achttiende verjaardag. Het gaat over school, wonen, gezondheid, geloof, ouders en vrienden. Maar het gaat ook over kindermishandeling, kinderarbeid, oorlog en scheiding van ouders. Centraal staat de gedachte dat ieder kind, waar ook ter wereld, over dezelfde rechten moet kunnen beschikken. Die insteek maakt het Verdrag uniek.

Sinds 1989 is de levenskwaliteit van miljoenen kinderen in de wereld verbeterd door de uitvoering en de geleidelijke verwezenlijking van de rechten van kinderen. Toch worden door armoede, ongelijkheid, discriminatie en uitsluiting nog jaarlijks miljoenen kinderen hun rechten ontzegd. De lijst van uitdagingen op het vlak van kinderrechten blijft te lang. De kinderen van vandaag, staan voor een hele reeks wereldwijde uitdagingen en veranderingen die hun ouders zich nooit hadden kunnen inbeelden. Het klimaat verandert spectaculair. De ongelijkheid wordt groter. Technologie verandert de manier waarop we de wereld zien. En de gevolgen van oorlogen, conflicten en armoede laten zich vandaag scherper dan ooit voelen.

“Maar al deze uitdagingen zijn ook kansen,” zegt Koen Van Bockstal, algemeen directeur van Unicef België. “Als we terugblikken op dertig jaar kinderrechten, moeten we ook vooruitkijken, naar de komende dertig jaar. Belangrijk hierbij is dat we weten welke zaken de kinderen en jongeren nu het meeste zorgen baren.  Net zoals de kinderen van 1989 zich hebben ontpopt tot de leiders van vandaag, zo zijn de kinderen en jongeren van 2019, de leiders van de toekomst. Wij moeten met hen samenwerken om de oplossingen te vinden die nodig zijn om de uitdagingen van vandaag aan te gaan.  Om een betere toekomst te bouwen met hen en voor de wereld die ze zullen erven.”