Francis Van Acker (DesignRepublic): kunst om elke hoek

Was Francis Van Acker net als Obelix als kleine jongen in een ketel gevallen, dan was het niet in toverdrank, maar in een bad van kunst geweest. Van jongs af aan omringd door artistieke zielen, met hier en daar ‘verplichte’ uitjes naar musea, kon de passie van zijn ouders niet anders dan de zijne worden.

Jouw hobby en passie is hedendaagse kunst. Hoe is die liefde ontstaan en gegroeid? 

“Ik ben met kunst grootgebracht. Mijn mama is kunstenares, bijgevolg kwam dus ook het grootste deel van onze entourage uit die wereld. Kunst was voor ons de gewone gang van zaken. Dat was niets speciaals, hé! Een pretpark, daar gingen mijn ouders met ons niet naar toe. Neen, wij gingen naar musea. Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig hebben we zelfs een tijd in Amsterdam gewoond, toen het walhalla van de hedendaagse kunst. Het Stedelijk Museum van Amsterdam behoorde toen tot dé top van Europa. En mijn ouders, die trokken mij daar altijd mee naartoe. Ik had daar niet altijd veel “goesting” in hoor, maar ik had geen keuze. Op den duur leer je dat appreciëren, dus voor ik het wist hing mijn studentenkot zelf vol kunst.”

Je collectioneert nu zelf. Hoe begin je daar mee?

“Ik koop wat ik graag zie, maar mijn focus ligt vooral op jonge, bijna beginnende kunstenaars. Ik volg hen via galerijen, via foundations die ateliers ter beschikking stellen aan jonge kunstenaars –  zoals de Moonens Foundation – of rechtstreeks via de kunstscholen zelf. Ik zit bijvoorbeeld bij Les Amis de La Cambre, de vriendengroep van de kunstschool La Cambre in Brussel. Daarmee heb ik heel gemakkelijk toegang tot de ateliers, waar je ook de kunstenaars echt leert kennen. Ik heb ook jarenlang het HISK gevolgd, een postgraduaatopleiding in beeldende kunst die jonge kunstenaars uit binnen- en buitenland gedurende twee jaar een eigen werkplek en pedagogische begeleiding biedt. Maar zij zijn jammer genoeg hun Vlaamse subsidies kwijt… Er is zoveel jong talent en het is voor jonge kunstenaars ook heel belangrijk dat zij echt verkopen. Ik doe het dus vooral uit steun, maar er is ook een praktische reden natuurlijk: hun werk is goedkoper dan de werken die je in galerijen vindt, wat me in staat stelt om ook grotere kunstwerken aan te schaffen.”

Welke periodes en artiesten genieten je voorkeur?

“Ik koop wat ik graag zie, maar mijn focus ligt vooral op jonge, bijna beginnende kunstenaars. Ik volg hen via galerijen, via foundations die ateliers ter beschikking stellen aan jonge kunstenaars –  zoals de Moonens Foundation – of rechtstreeks via de kunstscholen zelf...”

[...]

LEES HET VOLLEDIGE ARTIKEL IN PUB MAGAZINE 

Artikel (NL): Evy Van Ruyskensvelde
Vertaling (FR): Marine Dehossay