LATER, ALS WE KLEIN ZIJN

Sommigen noemen ons ‘Young Creatives’, anderen dan weer ‘Senior Team’.
Ondertussen zijn we dan ook ‘al’ 28 jaar en wordt één van ons al lichtjes grijs. We zijn zeker niet oud maar ook niet meer heel jong, wat zijn we dan wel?
Toen we begonnen werken in ‘de echte reclamewereld’ dachten we allebei: oké, gedaan met spelen, tijd om serieus te zijn. Maar het eerste wat ons opviel was dat niemand er écht volwassen is, iedereen doet gewoon alsof. Ja ja, we hebben jullie wel door.
Volwassen worden is optioneel in de reclame. Hoe jonger je blijft in je hoofd hoe beter.
Wat een fantastische job hebben wij eigenlijk? Het enige waar we op moeten letten is dat we onszelf niet te serieus nemen. Moeilijk soms. Maar als je ons vraagt wat we willen worden later, weten we het nog altijd niet. En hopelijk gaan we dat ook nooit weten. Want enkel dan blijft de curiositeit, passie en creativiteit.
Als kind hoor je vaak: Geniet ervan, nu het nog kan. Maar waarom? Waarom sporen we kinderen niet aan om in plaats van te groeien in volwassenheid, te groeien in creativiteit. Doe net niet zoals iedereen. Kleur maar buiten te lijnen, doe de kleren aan die je wil, dans maar op tafel, veeg je kak maar aan de muren. Nee, dat laatste mag je misschien toch wel a eren. Niet ideaal.
Voor ons is het antwoord een middenweg. Junior senior, senior junior, kies zelf maar. Want senior, staat natuurlijk voor kwaliteit en onafhankelijkheid maar ben je minder junior als je senior bent? Hopelijk niet.
Hopelijk blijven we fouten maken, leren we nog elke dag bij en blijven we nieuwsgierig. Want als we onze hersens doen geloven dat alles mogelijk is, is dit creatief gezien ook zo. Dus hoe meer we dat kind in onszelf wakker houden, hoe beter we zijn in onze job.
Gelukkig dat we die luxe hebben, een chirurg die mopjes uithaalt door in een meeting de darmen van patiënt 238 op te blazen om er ballon guren van te maken zou misschien niet zo ideaal zijn.
Alhoewel.