De discrete charme van imperfectie 

PUB ontvangt tientallen persberichten, elke dag opnieuw. En gelukkig maar! Al krijgen we daarin wel het een en ander te lezen: “de onverslagen marktleider”, ‘de beste in zijn categorie’, ‘du jamais vu!’… Nochtans is de beste willen zijn en/of jezelf vergelijken met anderen een van de belangrijkste recepten voor falen en ongeluk. “Waarom verbergen we ons toch achter die verdomde perfectie? Hoe kunnen we het nu hebben over andere mensen en hun problemen als we ons zelf niet eens kwetsbaar durven opstellen?” Dat vraagt Jonah Hill zich luidop af in de Netflix-documentaire ‘Stutz’. Imperfecties horen nu eenmaal bij het mens-zijn, het is net wat ons interessant maakt. Ikzelf ben, om zo maar even een voorbeeld te geven, een stuk of tien keer herbegonnen aan dit edito. Mijn eerste versie geraakte niet door de eindredactie. Ik heb zelfs geplagieerd! (die punchline over imperfecties komt van Nils Frahm, een uitzonderlijk muzikant trouwens). De dag dat ik begon met schrijven, heb ik eerst een uur gehuild. Zomaar, zonder reden. Omdat mijn hormonen nu eenmaal geen rekening houden met deadlines. In zo’n toestand doe ik dan gewoon het volgende: gewoon schrijven. Dat is nu eenmaal mijn job. En vergis u niet, ik hou van mijn job, maar het leven hangt er nu ook niet bepaald van af. Daarom schreef ik dit edito zonder daarmee naar een Pulitzer te streven, zonder te proberen om de wereld radicaal te veranderen. Ik ben eerlijk tegen u. En ik denk dat iedereen rondom u (consumenten, klanten, adverteerders, collega’s…) hetzelfde van u verwacht. Mag u de moed hebben om uw imperfecties te omarmen, zonder daarbij het gevoel te hebben dat u zichzelf in een kwaad daglicht stelt. Daar gaat het niet om. Waar het wel om gaat, is dat het zinvol is om naar je eigen grenzen en zwaktes toe werken. Omdat die beperkingen kunnen leiden tot iets unieks. Volgens Nils Frahm zou iedereen moeten werken aan datgene waar hij net goed in is. En daarbij gaat het meer om emotie dan om technisch kunnen: “Haat, liefde, geluk, depressie, verveling en spanning kunnen helpen.” Geen wonder dat een platform als Twitch een hit is. Mensen gaan er op zoek naar menselijkheid. Een bug? Mensen aanvaarden haperingen, hoor. Sterker nog: ze vinden ze helemaal geweldig. Authenticiteit staat centraal op Twitch. Wist u trouwens dat een van de populairste Twitch-accounts die van Bob Ross is? En die is dood. Ziet u… niemand is perfect.