Paniekzaaiers

Sorry Luc De Vos: niet de middenstand regeert het land, wel de angst. Dat blijkt alvast uit cijfers van Sciensano: er is een stijgende trend van mensen met angstgevoelens.  Een kwalijke evolutie, ook voor onze sector.

Dat hoeft niet te verbazen. Sinds 2020 kreeg de wereld een zware injectie angst toegediend. Boosters, oorlog, klimaatalarmisme, schuldgevoelens over ons verleden… Angst aanjagen is nu een verdienmodel. Clickbait en de media voeden mee de angstepidemie. Existentiële paniek zorgt voor een bevolking die niet meer kritisch kan of wil denken.

Er is een tsunami aan angsten. Er is angst voor de Russen, angst om je job of klanten te verliezen, angst om te falen… ja, zelfs angst om iets fout te zeggen en de diversiteitspolitie op social media achter je aan te krijgen.

Angst verlamt en is een slechte raadgever. Wie angst heeft neemt foute beslissingen of beslist gewoon niet. Daarom moeten we angst bestrijden. Angst moet aanzetten tot actie, tot een vlucht-of vecht-reactie… Zoniet ben je een sitting duck, een vogel voor de kat.

En wat is de link met onze sector? Angst is by far de grootste vijand van creativiteit en innovatie. En dat is merkbaar in de reclamesector. We kunnen enkel vaststellen dat we minder creatief werk te zien krijgen. Kijk maar naar de laatste edities van Cannes.

Enkel zonder angst kunnen we succesvol zijn. Toppers in eender welke business of sport kennen weinig angst. Ze hebben aanleg om onbevreesd te zijn. Het is dan ook jammer dat het woord lefgozer vandaag een negatieve bijklank heeft.

Ik pleit hier niet voor waaghalzerij of om onverantwoorde risico’s te nemen. Voorzichtigheid is nog steeds een mooie deugd. Maar het is hoog tijd om weer wat meer buiten de comfortzone te treden. Of om met Seneca af te sluiten: ‘It is not because things are difficult that we do not dare. It is because we do not dare that things are difficult’.