SCHOONHEID IN TIJDEN VAN CRISIS

We ruilen schoenen met hakken in voor sneakers, verkiezen echtheid boven luxe en denken vandaag vooral ‘praktisch, nuttig en... goedkoop’. Klimaatactivisten besmeuren terwijl gretig het werk van Van Gogh en maken zo een einde aan een tijdperk waarin geplande veroudering standaard lijkt. Betreden we de eeuw van ‘het lelijke?’ Is het inhoud boven vorm? Pragmatisch boven charmant? Sylvie Lillywhite, director van Studio Tokyo, en Bernard Puttaert, manager van Blue Mango Design, denken van niet. 

“Schoonheid op zich is niet essentieel. Wat wel essentieel is, is om iets mooi te maken in functie van het doelpubliek. Schoonheid is niet voor iedereen hetzelfde. Het varieert naargelang leeftijd, cultuur… In het Midden-Oosten bijvoorbeeld, waar ik af en toe ben voor het werk, gelden andere regels. Zij willen uiterlijk vertoon, ‘flamboyantie’, terwijl zij hier steeds meer streven naar echtheid en puurheid...” Voor Bernard Puttaert is schoonheid iets heel subjectiefs. Of kunststoffen, verpakkingen en stijl vandaag de dag nog steeds centraal staan in marketingstrategieën? Puttaert antwoordt zonder aarzelen ja. “Esthetiek blijft centraal staan ​​in ons werk, maar het komt zelden voor dat een opdrachtgever ons vraagt om ‘iets moois te maken’. We spreken meer in termen van merkpositionering en aantrekkingskracht. Wat wel al gebeurd is, is dat we iets té mooi maken, zoals een overdreven mooie verpakking, waardoor klanten onterecht denken dat het om een luxeproduct gaat.” Voor Sylvie Lillywhite “brengt esthetiek een bepaalde boodschap over.” Schoonheid zou voor haar geen doel op zich mogen zijn, zeker niet in de retailsector: “In de supermarkten is een echte prijzenoorlog gaande. Het is een sector waarin mensen het goedkoopste kopen. Het mooie is daarom soms contraproductief.”

>>> LEES HET VOLLEDIGE ARTIKEL HIER