Brice Le Blévennec zet koers naar 2051

Augustus 2013: op het PUB zomernummer prijkt een lachende Brice Le Blévennec, met daarbij geschreven: “Emakina c’est moi”. De immer lachende man viert vandaag 30 jaar Ex-Machina, het bureau dat hij oprichte in 1991, en 20 jaar Emakina, zijn jongste telg die nu helemaal volwassen is geworden zijn overname door Amerikagigant EPAM. Van succesvolle bureaus heeft hij duidelijk kaas gegeten, maar een boek schrijven? Dat was een ‘first’ – die vele romans waaraan hij ooit begon maar nooit afmaakte niet meegerekend. Maar ‘Visions of a better world’, een boek over wetenschappen en fictie, komt er weldegelijk. In het Frans en in het Engels, maar ook in podcastvorm.  - Philippe Warzée

Een boek om de verjaardag van Emakina te vieren. Was een feestje niet gemakkelijker geweest?

Brice: “Een feest organiseren leek onmogelijk gezien de gezondheidscrisis. Ik heb Emakina opgericht, naar de beurs gebracht, de overname geregeld… Een ongelooflijk verhaal dat veel mensen graag op papier wilden zien staan. Voor mij staat zo’n project synoniem met een nostalgische oude man die leeft in het verleden. Nochtans interesseert het verleden me niet, ik heb altijd willen vooruitkijken. Daarom ook dat het boek naar de toekomst vooruitblikt, meer specifiek naar het jaar 2051. Waarom nu juist dat jaar? Omdat er al boeken bestaan over hoe het leven er in 2050 uit zal zien. In ‘Visions of a better world’ probeer ik oplossingen te bieden voor de problemen waarmee de mens geconfronteerd wordt, en dit door te kijken naar technologische vooruitgang (ons Emakina-DNA), wetenschappelijke verwezenlijkingen en menselijke creativiteit. Elk verhaal begint fictief, met een gemakkelijk en grappig begintpunt waarmee we onze verbeelding de vrije loop kunnen laten. Dit omdat ik vind dat onze huidige kennis onze verbeeldingskracht beperkt.”

Heb je het alleen geschreven?

Brice: “In het begin dacht ik er nog aan om er een collectief werk van te maken. Ik vroeg 1300 mensen uit de groep om mee te doen, maar ik kreeg slechts een twintigtal reacties, allemaal in de stijl van Black Mirror… Het boek is uiteindelijk opgedeeld in drie delen: oranje hoofdstukken, die gaan over verbeelding, geschreven samen met Johannie Van As; de blauwe hoofstukken, geschreven in onderzoeksmodus samen met Manon Dubreuil; en de groene over user experience, geschreven met Iva Filipovic en Sarah Claeys.”

Een boek schrijven, geeft dat een full digital profiel als het jouwe nog meer erkenning?

Brice: “Ja, de titel Chief Visionnary Officer is een harde om te dragen, zeker op het vlak van digital. Trends googelen in de digitale wereld, dat kan iedereen. Ik heb echter een bredere visie op verschillende problemen die de mens ervaart. Ik ben positief over onze toekomst alsook over de paden die we kunnen bewandelen. Negatief en pessimistisch zijn is gemakkelijk. Er zijn net mensen nodig zoals ik, mensen die nog dromen. Ik heb dit boek alvast niet geschreven voor de roem en de auteursrechten. Neen, ik zie het eerder als een sympathiek visitekaartje, zeker niet als een saai businessboek. Ik heb het alvast cadeau gegeven aan een groot deel van onze medewerkers en klanten.”

In 2013 was er de KBC-campagne ‘The gap in the market’. Wordt dit boek zo’n gelijkaardig gat in de markt?

Brice: “Dat was alleszins toch niet mijn bedoeling. Eenmaal ik de beslissing genomen had om een boek te schrijven, realiseerde ik mij al snel dat ik het doordrenkt had met mijn eigen positieve en oplossingsgerichte visie op de toekomst. Ik heb al wat reactie op het boek gekregen en ik moet zeggen; het raakt me. De meeste lezen het natuurlijk niet, maar zij die het wel lezen geraken toch een paar hoofdstukken ver. Mijn beste vriend las er bijvoorbeeld drie. En zij die all the way gaan vinden het echt heel krachtig. Thierry Tinlot is daar één van. Hij vindt content een van de belangrijkse bronnen voor informatie over de toekomst en technologie.”

Draag je soms geen oogkleppen met al dat positief denken?

Brice: “Ik sta stil bij de vergroting van de demografie en de problemen die dit met zich meebrengt opgebied van voedsel. En ik probeer er oplossingen voor te bedenken. Hetzelfde geldt voor de klimaatcrisis: ik begrijp het probleem en probeer er een oplossing voor te bedenken. Oogkleppen ophebben zou ik dat zeker niet noemen. Neen, het betekent net naar dingen durven kijken. De oorlog in Oekraïne had ik niet voorspeld, dat geef ik toe. Maar geef me een paar dagen en ik haal het dan misschien wel aan in mijn volgende boek.”

Ik neem aan dat dit boek niet weggelegd is voor het merendeel van de bevolking?

Brice: “Dat besef ik maar al te goed. Het is een boek die 30 jaar bestrijkt, twee generaties dus. Veel mensen voelen zich niet aangesproken omdat er van hen geen oplossingen verwacht worden. Maar wel van hun kinderen. Ik wil dat bedrijven, in plaats van te investeren in het maximaliseren van hun winst en marketingtechnieken, investeren in onderzoek en innovatie, zelfs al gaat dat over customer experience. Ik wil dat kinderen voor een job kiezen en niet proberen rijk te worden door influencer te zijn. Ik hoop dat ze onderzoekers willen worden, die chemie, geneeskunde en biologie studeren. Dat ze willen werken aan een andere wereld. Ik zou willen dat de overheid investeert in onderzoek, in plaats van in belastingen. Terwijl wij een miljard euro op tafel legden voor de min of meer zes Waalse universiteiten, investeerde Facebook ik 2021 13 miljard in zijn VR-headset. We moeten tot een kantelpunt komen. Ik begrijp ook niet dat wij geen Belgische cloud hebben. Daarvoor moeten we naar de VS en naar Frankrijk. Dat zou pas onderaannemers opleveren.”

Na de boeken en de podcasts: een carrière in de politiek?

Brice: “Neen, dat zou niet geloofwaardig zijn. En ik ben bovendien een Fransman. Ik in de politiek? Ik zou binnen de drie seconden neergehaald worden. Maar ik zou die mensen wel graag raad geven, waarom niet. Neen, politiek… Elk gesproken woord wordt er gewikt en gewogen. Kijk nu naar Macron, hij is briljant maar hij is verplicht om zich op elk gegeven moment aan te passen aan de realiteit van het veld, van de oorlog… Ik, die nog geen tiende van zijn talent heeft, maak nog geen schijn van een kans. Ik ben daar niet verantwoordelijk genoeg voor. Ik verander te vaak van mening, ook al heb ik altijd gelijk.” (lacht)