Cruciale karikaturisten

Vertaalde artikels

dubusSymbolen van een « democratie die nog niet zo slecht werkt » - dixit Kroll, die samen met zijn collegas DuBus en Vadot, maar elk in hun eigen stijl, al jarenlang onze traditionele media kleurt met karikaturen van politici. Maar hoe is de relatie met hun muzen? - David Hainaut
nicolas sarkozy vibes pub7
In het Franstalige Belgische medialandschap, waar ze al jaren verschijnen, zijn Frédéric du Bus - of DuBus (La Dernière Heure, La Libre Belgique, Soir Mag...), Pierre Kroll (RTBF, Le Soir...) en Nicolas Vadot (L'Echo, VIF...) essentieel geworden. Deze verkiezingsperiode is dan ook het ideale moment om hen uit te horen over hun relaties met de politieke wereld, een van hun belangrijkste inspiratiebronnen.
Vooral waarnemers
maggie de block vibes pub7
« Mijn band met de politiek is onbestaand! » zegt Vadot onmiddellijk, die ietwat in het verborgene werkt voor de geschreven pers. « Ik werk eerst en vooral voor de lezers als een eenvoudige waarnemer die het nieuws probeert te ontcijferen. Zonder iemand te ontmoeten, om samenzwering te vermijden. » Kroll, die meer gewend is aan televisiewerk en al gedurende tien jaar politici tekent tijdens live-debatten, heeft geen andere keuze dan met hen om te gaan. « Ik heb ze allemaal ontmoet en ik praat vaak met hen. Maar dat verandert niets. Ik heb altijd alles op mij genomen. Ik herinner me een clash met een Vlaams politicus, Louis Tobback, maar dat is alles. De Franstaligen zijn eraan gewend geraakt. En zelfs al is het niet altijd naar hun zin, toch worden ze graag gekarikaturiseerd. » En dat bevestigen Vadot en DuBus. « Ik voel geen druk, » zegt deze laatste. « Ze hebben al lang geleerd dat niet getekend worden erger is. Ze zijn dus gevleid en gelukkig. Want een politicus dat nooit gekarikaturiseerd is in een krant, dat wil bijna zeggen dat hij nog niet genoeg heeft bereikt. Als ik in de politiek zat en ik werd nooit getekend, makte ik me zorgen [lacht]. Gekarikaturiseerd worden, is net als in eerste klasse spelen! »
Vrijheid maar met mate!
charles michel kroll vibes pub7
Hoewel deze artiesten bij ons een zekere vrijheid genieten, benadrukt Vadot toch het volgende: « We zijn er niet om af te kraken. Een politieke tekening bevat geen waarheid. Het is slechts de weergave van een standpunt, gedeeld of niet. We blijven verbonden aan deontologische regels, net zoals een journalist. We belasteren politici niet door eender wat te tekenen. Anders zouden we gewoon idioten zijn! »
« Als je een automobilist bent en je bent bang voor snelheid, dan doe je dat werk niet. Dat geldt ook voor een karikaturist, » verduidelijkt Kroll uit. « Ik zou mijn moeder verkopen voor een goede tekening. Wanneer een politicus me zegt wat ik wel of niet moet doen, dan weet hij dat ik de volgende dag dubbel en dik op hem mik. Maar dat wil niet zeggen dat we minachting hebben voor hen. Ikzelf heb geen kleur, waardoor ik de debatten kan balanceren. En spot of leugens vind je overal! Het grappige is dat wanneer er bij mijn bazen klachten komen van links, omdat ik te veel met hen spot, er de volgende dag wel klachten zullen volgen van rechts. En dat moet hetzelfde zijn bij mijn collega’s. »
kroll vibes pub7
DuBus, die bijna niet van zijn bureau weg te slaan is, werd op RTL in het licht gesteld tijdens ‘Votez pour moi.’ « Ik zag hen ’s ochtends in de gang en ze zaten vlak bij mij in de buurt! Maar ik vermijd contact liever, want op een gegeven moment vind je iedereen sympathiek. Vroeger was dat leuk, maar ik heb mijn portie wel gehad. »
Enkele sleutelfiguren
MAP_121014_1_RVB
Albert II, Maggie De Block, Elio Di Rupo, Paul Magnette, Louis Michel, Joëlle Milquet, Didier Reynders, Nicolas Sarkozy of Donald Trump: dat zijn de namen, zonder al te veel verbazing, de namen die het eerst in hun hoofd springen wanneer we vragen naar de meest getekende politici. « Sommigen zijn grafischer dan anderen en dus gemakkelijker te tekenen dan een obscure onbekende bankier, » detailleert Vadot. « Louis Michel was lang mijn Obelix, » klinkt het bij Kroll. « En Albert II heb ik vaak afgebeeld in kamerjas en pantoffels, om aan te tonen hoe moe hij was van dit ingewikkelde België. Hij heeft me toegegeven dat hij daar erg om moest lachen. Soms is het iets ingewikkelder, zoals bij Yves Leterme of Bart De Wever, maar dan concentreren we ons op een niet-fysiek element om het personage te belichamen. We geraken er altijd aan uit, zelfs bij een knappe kop als Magnette. » DuBus zegt geen voorkeur te hebben, maar: « Er zijn altijd mogelijkheden, zoals Di Rupo. Zo’n tekening scoort altijd omdat ze zoveel symboliseert. Ik teken ook graag mensen aan wie je niet direct denkt, maar dat pleziertje is enkel voor mij! »