Een eindeloze vergelijking

Facebook is de norm geworden. Nu de helft van de Belgische bevolking een account heeft, kan het platform nog moeilijk worden afgedaan als een eenvoudig sociaal medium. Hetzelfde geldt voor LinkedIn en Twitter met hun respectievelijke 2,3 miljoen en een miljoen leden. Deze sociale netwerken zijn nu echte media-actoren die hun bereik willen monetiseren. En aangezien de deur wagenwijd openstaat, hebben de slimste nu ook een voet binnen in e-commerce en e-banking. Ze bieden ons allemaal inhoud op maat aan, afgestemd op onze interesses. Meer nog, met hun geavanceerde algoritmen beïnvloeden ze ons zonder dat we het beseffen en met onze volledige instemming. Momenteel worden vooral video’s massaal gedeeld en dat is geen toeval. Op Facebook circuleren er maar liefst één miljard per dag. En die bekijken en delen we dan nog voornamelijk via onze smartphones. De videoconsumptie op smartphone bedraagt 22%, maar op Facebook loopt dat percentage op tot 65%! In tweede instantie profiteren ook Youtube, Vimeo en consoorten van dat succes. Er worden trouwens nauwelijks nog nieuwssites ontworpen zonder video’s om de tekst te ondersteunen of te illustreren. De akkoorden rond videosyndicatie die televisiezenders hebben gesloten met de persgroepen gaan in die richting. Want ook al is het geschreven woord vandaag zeker nog niet afgeschreven, door de digitalisering wordt het wel verdrongen door het beeld. Posts op Facebook, publicaties op LinkedIn of Google +, tweets, om nog te zwijgen van Pinterest en Snapchat, gaan meestal gepaard met kleine filmpjes of beelden die het halen van de tekst. Als we de redenering doortrekken tot in het extreme, delen we over een jaar alleen nog foto’s en video’s met wat commentaar. En wat gebeurt er dan met de interessante, aangename, ongemakkelijke, interpellerende tekstinhoud? Gevierendeeld tussen native advertising en een Blendle-achtige applicatie, die volgens één van zijn oprichters werd "bedacht uit liefde voor kwaliteitsjournalistiek"?
Ik zal niet aarzelen om het correcte “Indignez-vous!”(“Pik het niet”) van Stéphane Hessel om te vormen tot “Word wakker!” Ja, native advertising flirt gevaarlijk met advertorials, en nee, Blendle is geen iTunes, maar een even geniale als beperkende manier om informatie te degraderen tot een consumptiegoed. Is dat de prijs die we betalen voor de individualisering van het mediagebruik?

Philippe Warzée
Adjunct hoofdredacteur
philippe.warzee@wolterskluwer.be
@mediarescue