Emotie en belgitude!

Sommige mensen klikken op het eerste gezicht en gaan moeiteloos met elkaar in gesprek. Dat was ook het geval bij chocolatier Pierre Marcolini (de top van de top) en Aurélie Denayer, verantwoordelijke voor de communicatie en branding van Proximus. Met zicht op de Brusselse zavel en met macarons en thee voor de neus babbelden ze voluit over het leven, het digitale tijdperk, het belang van lokaal en meer!

Pierre Marcolini: Wie is Aurélie?

Aurélie Denayer: Eerst en vooral ben ik echtgenote en mama van twee kinderen. Samen zijn we afkomstig uit Brussel. Ik heb altijd enorm veel van chocolade gehouden. Voor ik bij Proximus werkte, was ik zelfs verantwoordelijke ‘chocolade’ bij Mars! Het heeft altijd deel uitgemaakt van mijn leven en mijn Belgische cultuur. Ik herinner me nog goed hoe mijn oma chocolade op het vuur liet smelten. En wie bent u?

Pierre Marcolini: Ik heb ook twee kinderen. Ik heb een zoon uit mijn huwelijk met mijn eerste vrouw, met wie ik het bedrijf Pierre Marcolini heb opgericht in 1995. Hij heeft een uitstekende smaak en een goed gehoor! En dan is er nog mijn dochter, die ik na dit gesprek op school ga ophalen. Maar zeg, is het die liefde voor chocolade die je bij Mars bracht?

Aurélie Denayer: Ik was eerst economisch onderzoeker aan de ULB. De inhoud van die job interesseerde me, maar ik voelde mij er eenzaam en wilde toch liever iets commerciëler en dynamischer doen. Ik heb daarna 13 jaar bij het fantastische bedrijf dat Mars is gewerkt. Mijn familie was zelfs verbaasd toen ik die droom opgaf voor een job in de telecom. Ik ben namelijk helemaal geen nerd! Maar uiteindelijk, om dezelfde termen te blijven, is mijn parcours bij Proximus net als koffie. In het begin vind je het bitter en niet altijd gemakkelijk om te drinken, maar beetje na beetje ontdek je de subtiele toetsen. Net zo hou ik steeds meer van werken bij Proximus. Ik had ook nooit gedacht dat het avontuur zo emotioneel zou zijn als bij Mars.

Pierre Marcolini: Maar Proximus was wel ineens een heel andere wereld?

Aurélie Denayer: Ja, ik kwam er terecht in een wereld van grote experts. Waar iedereen neurochirurg is in zijn vakgebied. Mijn economische achtergrond helpt gelukkig wel om goed te communiceren in deze ietwat droge wereld van ingenieurs. Branding en communicatie hebben ten slotte invloed op het bedrijfsleven.

Pierre Marcolini: De Belgische chocolade dankt haar reputatie aan ingenieurs. We zijn in België vaak koploper geweest. Dat zou ik ook graag eens zien in telecom.

Aurélie Denayer: Ik ben omringd door ingenieurs met een ongeloofelijke expertise. Wij willen magie creëren rond communicatie en mensen overtuigen van zeer subjectieve zaken. Je moet er daarom voor zorgen dat je alles op eenzelfde lijn krijgt.

Pierre Marcolini: Wat houdt je gemotiveerd?

Aurélie Denayer: Ik wil werken voor een bedrijf waarmee ik voor impact kan zorgen. Proximus is een Belgisch merk, wanneer ik dus beslissingen neem kunnen die impact hebben op het leven van de mensen in België.

Pierre Marcolini: Dat begrijp ik… Je wil ’s ochtends opstaan met een doel. Wat kan ik bieden? Is wat ik doe zichtbaar? Heb je dat gevoel bij Proximus, dat je ook echt dingen verandert?

Aurélie Denayer: Ja, dankzij een fantastisch team wel! Ik vind het ook belangrijk om betekenis te geven aan wat we doen. Ondanks dat we soms meer alledaagse dingen doen, heb ik toch het gevoel dat ik impact heb op mijn medewerkers, die op hun beurt impact hebben op hun gezinnen en op de communicatie die we genereren. Met dit bedrijf, dat nog voor de helft door de staat wordt gerund, proberen we de duurzaamheid van ons land te waarborgen. De vertraging die we hebben opgelopen in de digitale transformatie moeten we absoluut inhalen.

Pierre Marcolini: Die vertraging verbaast me altijd wanneer ik aan het reizen ben. Ik kom net van China bijvoorbeeld… Is die vertraging structureel? Politiek? Wat is het dat we willen  beschermen? Onze gezondheid? Ons privéleven?

Aurélie Denayer: De politieke context en eensgezindheid in België helpen ons niet vooruit in debatten. Maar het is zeker ook een Europese vertraging. Ik denk dat het de Belgische, lokale  bedrijven, zij die zich inzetten voor het respecteren van de privacy en andere goede praktijken, zullen zijn die goede dingen gaan doen. Mensen zijn op hun hoede voor Amerikaanse reuzen. Dat is een super interessante uitdaging en ik ben enthousiast over wat technologie kan brengen. Maar zoals steeds: je moet het goed gebruiken. Net zoals dat je niet bij elke maaltijd koekjes en Pierre-Marcolini-chocolade mag eten.

Pierre Marcolini: Is de burger digitaal goed genoeg opgevoed?

Aurélie Denayer: Onlangs mochten we Ibrahim Ouassari verwelkomen, de mede-oprichter van Molengeek. Hij vertelde dat er in het onderwijs te weinig gezegd wordt rond algoritmes en coderingen, terwijl dat vandaag wel alomtegenwoordig is. Dat is verontrustend. We moeten blijven investeren in onderwijs, het glas halfvol zien. Maar vertel eens, hoe ziet de digitale wereld eruit voor een chocolatier? Hier in je winkel zie ik beelden van vakmanschap, een duurzame productieketen…

Pierre Marcolini: Tussen 1995 en 2000 stelden we onszelf de vraag waar het beroep van chocolatier op neerkomt. We hebben ons toen ook vragen gesteld bij onze onderlinge verbondenheid met een grote groep. Onze aanpak was zeer feodaal, daarom wilde ik mijn lot terug in eigen handen nemen. Ik besloot toen om terug te gaan naar begin 20^ste eeuw, toen een chocolatier iemand was die zijn chocolade maakte en niet iemand die chocolade bewerkte. Wat goed is aan de digitalisering is dat ik contact kan leggen met iemand op 10.000 kilometer afstand. Zo kan ik iets lokaals doen. Ik realiseerde dat toen ik op zoek was naar een cacaoboon van hoge kwaliteit, terwijl ik in een coöperatieve zat en geassocieerd werd met labels. Dat paste niet bij mij. Vandaag werken we vooral met kleine producties, wat vooral dankzij digitaal kan. Ik kan van hieruit met mijn lokale medewerkers aan de andere kant van de wereld praten. We babbelen over de plantages of ze sturen me video’s. Wie aan e-commerce doet heeft vandaag amper nog winkels. Covid zorgde er echt voor dat we onszelf konden heruitvinden.

Aurélie Denayer: Ja, ineens zijn we tien jaar verder, en dat op pakweg een jaar tijd.

Pierre Marcolini: Ja, er is veel gebeurd op het gebied van klantenservice. Ik denk dat er in de toekomst twee belangrijke trends zullen zijn: die van de snelle consumptie, al dan niet geleverd in overeenstemming met onze waarden, en anderzijds een retail waarin we meer merkbeleving zullen zoeken, waarbij we dingen gaan willen ruiken, proeven,… cacao bijvoorbeeld, en dat terwijl dan iemand uitlegt geeft over de cacaoplantages.

Aurélie Denayer: Een trend richting transparantie!

Pierre Marcolini: Ik denk dat mensen opnieuw toenadering zochten tot informatie doordat ze plots meer tijd hadden. Dat transparantie vandaag de dag het belangrijkste is weten we. Godiva werd nog maar net veroordeeld tot een boete van 15 miljoen dollar omdat ze niet vermeld hadden dat hun pralines in een fabriek in Pennsylvania werden gemaakt. Transparantie is dus een echte must. Wie liegt, moet op de blaren zitten. Ik zeg niet dat bedrijven altijd voor alles verantwoordelijk zijn, maar ze moeten doen wat ze zeggen. We zijn er ons allemaal van bewust dat we iets aan de samenleving moeten toevoegen en niet alleen geld moeten verdienen. Ik wil emoties bij mensen opwekken. Ze iets geven om te herinneren is een fijne missie.

Aurélie Denayer: Ik had ook niet gedacht dat ik in een telecomwereld zoveel met emoties zou bezig zijn. Ik denk dat mijn missie daar hoe dan ook is om die emotie bij mensen op te wekken, zodat ze begrijpen dat het over toekomst van ons land gaat. De chocolade van Pierre Marcolini is een van de boegbeelden van ons land, maar we moeten ons niet beperken tot chocolade, bier of de Rode Duivels op de momenten dat ze het goed doen. Dat is een van de dingen die ik probeer te doen. Het is ook een duurder onderdeel. Emotie opwekken bij mensen, dat werkt. Ze geven niets om merken! Men kiest vandaag de dag voor een merk wanneer het zoveel meer kan bieden dan prijs en gemak.