Fans en energie

Vertaalde artikels

Aan mijn rechterhand: Angèle, digital native die de sociale media tot in de puntjes hanteert om over zichzelf en haar kunst te praten. Aan mijn linkerhand: een andere generatie, Indochine en Simple Minds, sterren uit de jaren 80 die vooral tot het jaar 2000 populair waren. Een comeback maakten ze wel, dankzij digitale en directe communicatie met hun fans. - Frédéric Vandecasserie 

Als we het hebben over muzikanten die het gros van hun populariteit te danken hebben aan digitale communcitie, is Angèle een waardig voorbeeld. Zij werd vooral bekend met het verspreiden, al was het heel verzorgd en gecontroleerd, van haar muziek, foto’s en clips via sociale media! Netjes georkestreerd door middel van teasers en zonder leger van PR-mensen achter haar, wat wel het geval zou geweest zijn mocht ze die exposure gezocht hebben op de traditionele media. Het resultaat: uitverkochte concerten nog voor de ‘fysieke’ release van haar eerste album ‘Brol’. Die werd vervolgens zo veel verkocht (meer dan 300.000 verkochte exemplaren, zowel fysiek als via streaming) dat weinig artiesten het haar nadoen met hun eerste plaat.

“Dankzij het internet bleef ik niet vasthangen aan die ‘sensuele’ rol die sommige media me wilden opleggen,” verduidelijkt ze.  “Vanuit dat oogpunt is mijn digitale communicatie een dubbel succes, zowel artistiek als persoonlijk. Ik ben erin geslaagd om mijn persoonlijkheid te laten zien en begrijpen en tegelijkertijd door te breken. Wat met enkel berichten in de traditionele media misschien niet zo eenvoudig was geweest. Nu communiceer ik over wat ik wil en wanneer ik dat wil en onderhoud ik ook nog eens een enorme fanbase.”

crédits photo: Julien Maddy (Flickr)

To be or not to be connected 

Na haar tournee, die in het voorjaar eindigt, zal Angèle een pauze inlassen. Ver weg van de podia en opnamestudio’s. Of ze dan aan haar imago op het internet zal blijven werken? Of zal ze low-profile gaan? “Muzikaal gezien zal ik niets te tonen hebben, maar ik heb ook wel wat schrik dat mijn fans me zullen vergeten als ik te lang wegblijf. Ik zal dus een gulden middenweg zoeken!”

Maar de zangeres hoeft zich nog niet meteen zorgen te maken: dit kanaal om te communiceren met fans verliest zijn charme niet zo snel. Daar kan alvast één bekende band over getuigen: “Zo’n 20 jaar geleden maakten we een moeilijke periode door met de groep,” geeft Jim Kerr toe, de zanger van Simple Minds. “We waren allemaal uitgeput na twee decennia hard werken, maar de zalen geraakten niet meer gevuld en onze platen werden niet meer verkocht. We stonden klaar om de handdoek in de ring te gooien, maar onze fans dachten daar anders over! Ze gaven ons de energie die we nodig hadden door ons berichten te sturen via de sociale media! Vroeger zou dat ondenkbaar geweest zijn. Ik geef toe dat vroeger ook niet wist hoe dit soort communicatie werkte. Maar ik ontdekte dat dit directe contact met fans ons tijd heeft doen winnen en belangrijk nog, dat het ervoor gezorgd heeft dat we niet moesten grijpen naar andere communicatiemiddelen die ik niet zag zitten. We werden bijvoorbeeld vaak gevraagd om mee te doen aan realityshows in Groot-Brittannië, wat we steeds geweigerd hebben. Een fan, die verdien je en behandel je met respect. Ze zouden het bijvoorbeeld een schandaal vinden mochten ze ons ooit in ‘The Voice UK’ zien.”

Respect!

En dat heeft ook Nicola Sirkis, zanger van Indochine, begrepen: “Wij hebben onze fans altijd gerespecteerd en hebben altijd contact met hen gehouden. Het is enkel het communicatiekanaal dat veranderd is! Aan het begin van onze carrière hielden we contact met hen via een fanmagazine. Daarna maakten we gebruik van het internet. We waren trouwens de eerste Franse groep met een eigen website. En vandaag zijn we natuurlijk erg actief op de sociale netwerken. Ik denk dat het daardoor is, door het actief blijven met onze fans, dat we met opgeheven hoofd uit een moeilijke periode zijn geraakt. Tijdens onze laatste tournee hebben we gespeeld voor zalen met meer dan 20.000 personen. Dat terwijl we vlak voor de jaren 2000 soms maar voor 1000 man speelden. Zelfs in de moeilijkste tijden, of toen ik vreesde voor het einde van de groep, zijn we onze fans blijven respecteren en het beste van onszelf blijven geven. De media lachten ons heel vaak uit, mede door de parodie « Isabelle a les Yeux Bleus » van Les Inconnus, maar we hebben altijd het imago gehad van een groep die niet solt met zijn fans. De toevoeging van een solide communicatie heeft ons een paar jaar laten sterker dan ooit teruggebracht. We zijn nu zelfs de eerste Franse rockgroep die het Stade de France vol kreeg.”

Indochine vroeg voor tijdens zijn laatste tournee voor een ingangsticket tussen de 35 en 45 euro, en dat voor een technisch hoogwaardige show van bijna drie uur. “Voor ons is een concert geen vliegtuig met drie verschillende reizigersklasses. Het is niet zoals bij de Rolling Stones of Metallica, waar je dichter bij het podium zit als je meer betaalt. Tijdens onze laatste tournee werden de mensen die vooraan zaten willekeurig geselecteerd. Daarmee wilden we eens iets nieuws proberen!” Het resultaat: een ongelofelijk positieve vibe! “Het is vanzelfsprekend dat zulke initiatieven, geleid via ons Twitterkanaal en onze 700.000 volgers, ons dichter bij onze fans brengt dan eender welk persbericht.”

Of het ‘klassieke’ communicatiemiddel dan nutteloos geworden is? “Zeker niet,” antwoordt Kerr. “Maar het is niet langer het enige, en dat is een groot verschil. Vandaag is het mogelijk om een plaat uit te brengen en dat via andere kanalen dan de pers aan te kondigen. Dat is een volledige metamorfose wat betreft communicatie. Het web mag niet langer genegeerd worden, maar we moeten het op een slimme manier gebruiken. Het belooft een interessant tijdperk te worden!”