Ieder zijn mook

Langzaam maar zeker veroveren ze de rekken van de boekenhandel. We hebben het natuurlijk over de mooks (in het Nederlands vaak magaboeken genoemd), die magazines die van ver op een boek lijken. Of was het omgekeerd? - David Hainaut
We weten dat de manier om informatie te krijgen aan het veranderen is in dit ‘snelle’ tijdperk. Sinds de komst van het web en van sociale media werd er veel gratis te grabbel gegooid. Het is dan ook logisch dat de geschreven pers hieronder lijdt en dat het aantal titels, dagbladen, weekbladen en maandbladen onverbiddelijk daalt, vaak tot groot ongenoegen van zij die ze telkens weer fabriceren. En als papieren versies het wél nog goed doen, is dat te danken aan de oudere generatie en hun oude reflexen.

Een tiental titels
Maar de geschreven pers is lang nog niet uitgepraat. Er is nog steeds een jong en openhartig publiek dat het altijd waardeert om content van hoge kwaliteit bij de hand te hebben.
Studies tonen aan dat de vakpers nog een mooie toekomst tegemoet gaat. Enkele jaren gelegen zagen we de eerste mook opduiken, een samentrekking tussen magazine en book. Hoewel 24h01 het eerste ‘magaboek’ in België van de nieuwe generatie mooks was, in 2013, was Médor vandaag de bekendste, met daarnaast titels als Wilfried, Roadittude, Appren-tissage, Speculoos, Bahamontes, Pandora, Courts, Edith… Zelfs in het PUB-galaxy bestaat er één, het Franse Influencia, gepubliceerd door MediaSchool, een van de aandeelhouders van TheNewPUB.
Médor op kop
Het driemaandelijkse Médor, met bijna 5.000 verkochte exemplaren in de boekhandels, telt bijna 3.000 abonnees en een winst van meer dan 80.000 euro. Een mooi voorbeeld dus. Dat bevestigt Olivier Bailly ons bedeesd, een van diens journalisten: « Intussen zitten we aan onze elfde editie. We kunnen dus zeggen dat ons project het goed doet, zowel wat betreft de samenhang, de filosofische aanpak als de begroting. Het feit dat er een publiek is voor een nogal veeleisende vorm van journalistiek (lange reportages, diepteportretten, onderzoek, rondvraag, beperkte publiciteit,…) is vrij bemoedigend! »
Geen reclame? Niet altijd
Een ander voorbeeld, maar dat wel volgens een andere methode werkt: Roaditude, een Franstalige mook over de weg. Deze mook wordt twee keer per jaar gepubliceerd en werkt volgens een model dat gebaseerd is op reclame. Het is het werk van Laurent Pittet, ex-ULB’er en directeur van een communicatiebureau in Zwitserland. « We werken momenteel aan ons zesde nummer, en we kunnen zeggen dat we het heel goed doen gezien het stijgende aantal adverteerders. Door rekening te houden met ons model, gebaseerd op logistieke synergieën, knowhow, kwaliteitsreclame en netwerken, kunnen we het project op lange termijn flexibel begeleiden, zonder grote economische druk. Roaditude zet in op de weg in al zijn vormen, gezien de plaats die het in ons leven inneemt. We gaan ervan uit dat het een UFO is die moeilijk te identificeren is, omdat we niet de ambitie hebben om een menigte op te trommelen, in tegenstelling tot bijvoorbeeld een sporttijdschrift. » En wat met de cijfers? « We drukken 5000 exemplaren in Franstalige landen en hebben bijna 1000 abonnees. We richten ons op digitale platformen. »

Spéculoos, een recente mook
Spéculoos, 144 pagina’s gewijd aan lifestyle én een van de laatste kleine mooks, verscheen onlangs op de markt. Het blad werd opgericht door een zelfstandig fotojournaliste, Géraldine Dardenne. « Een goed jaar van voorbereiding was nodig. We wilden het goed doen en schakelden zelfs de hulp in van een coach. Waarom lifestyle? Lange tijd heb ik buitenlandse media gelezen, in het besef dat er niets vergelijkbaars was in ons land. We lanceerden eerst een participatieve financiering, met succes, en drukten zo de eerste 2000 nummers. Het doel is om twee keer per jaar een exemplaar uit te brengen. »
Een emotionele link met de lezer
Michel Robert, regelmatige mooklezer en medeoprichter van het mediabureau Robert & Marien, volgt de beweging vanaf het begin. « Ondanks hun kostprijs, bijna tien euro of meer, zijn deze objecten interessant omdat ze naast hun schoonheid ook iets anders bieden en dicht bij de lezer staan. Met hun originele en gekozen onderwerpen creëren ze een emotionele band. Omdat deze mooks uit interesse worden gekocht, en niet uit gewoonte of reflex. Ze moeten blijven bestaan, ook al zal het altijd om geld draaien. Maar als er mooks gemaakt worden uit passie, die ook draaien zonder reclame, zoveel te beter voor wie het kan! Maar op lange termijn denk ik dat er, gezien de kleinschaligheid van ons grondgebied, meer links kunnen worden gelegd met bepaalde adverteerders, vooral als deze een informerende rol spelen, gekoppeld aan publicatie. En dus altijd met respect voor de lezer. Maar voor de toekomst moeten deze nieuwe initiatieven in ieder geval in worden toegejuicht! »