Influencer games

Vertaalde artikels

Naast de duckfaces en portretten van idyllische landschappen vindt ook een nieuw soort influencers zijn weg naar Instagram: politici, altijd klaar om likes (en stemmen) te scoren op de sociale netwerken. Een duik in deze wereld waar beeld heerst.  - Kathleen Wuyard
Insta Bart de wever PUB3 19
Al in 2018 onthulde een studie van communicatiebureau Burson Cohn & Wolfe dat Instagram het snelstgroeiende sociale netwerk is. Hartelijker dan Twitter en minder achterhaald dan Facebook stelt het politici in staat om een segment te bereiken dat notoir moeilijk te bereiken is: jonge mensen, meer bepaald de millennials, die in studies vaak omschreven worden als ongeïnteresseerd in politiek. Een tactiek die loont, als we de rage van Belgische politici op Instagram mogen geloven: 13.700 volgens voor Elio Di Rupo, 24.900 voor Bart De Wever, en in het Zuiden van het land staat bij de Franstalige  Charles Michel aan de leiding met niet minder dan 18.300 volgers. Een organisch verworven populariteit, zo legt Frédéric Cauderlier uit, woordvoerder van het verkozen MR. “We hebben het account drie jaar geleden gelanceerd en de volgers kregen we er zonder iets ervoor te moeten doen bij. We hebben dus niets gesponseerd in de hoop om er meer te krijgen. Dat is nu eenmaal het ‘gemak’ van zijn functie: wanneer we een politici willen volgen kiest men meestal voor de premier, omdat het een zeer prominente functie is die alle burgers kennen. ”Maar ook omdat het volgen ervan de sensationele illusie biedt van op de eerste rij der machten te zitten. “We willen weten hoe zijn dagen eruitzien en zijn mening kennen over actuele nieuwstopics. Al wie hem op de voet wil volgen kan dat via Instagram,” legt Frédéric Cauderlier uit. En “wanneer we bezoek krijgen van een buitenlands staatshoofd, proberen we altijd de andere kant te laten zien, dat wat we niet zien in de traditionele media. Die behind-the-sceneskant werkt goed: naar goede gewoonte posten we op vrijdagochtend een foto van Charles Michel zonder das, maar mét bretellen tijdens de voorbereidingsvergadering van het kabinet. De volgers vinden dat geweldig. »
Insta Louis Michel
De champagne-kaviaar-politicus
Régis Dandoy, politicoloog aan de Universiteit Gent, merkt op dat Instagram weleens een mes kan zijn dat aan twee kanten snijdt. Allereerst om de eenvoudige reden dat “men niet in de hand heeft wat er met een bericht gebeurt: het kan zowel positief als negatief gedeeld worden. Wat niet helemaal slecht is: bad buzz creëren en een beetje bespot worden kan ook goed uitdraaien voor de kandidaten.” Het probleem is echter dat Instagram “een gevaarlijk spel is: we proberen ons als normaal voor te doen, het tegenovergestelde van de champagne-kaviaar-politicus die de hele dag in kostuum rondloopt. Het goede daaraan is dat het het beeld van de politici als zijnde iemand die boven de burgers staat tenietdoet, maar het probleem is dat het openstellen van zijn privéleven ook kan zorgen voor het verkeerd interpreteren van informatie, wat dan weer negatieve gevolgen met zich kan meedragen.” En er is nog een ander probleem, toch volgens Emmanuel de Saint-Bon, algemeen directeur van het bureau Roxane, gespecialiseerd in social media: “Als je bedenkt dat politiek draait om het laten aansluiten van zoveel mensen bij je ideeën, kan je het vergelijken met een soort verkoop. Er kunnen daarom tactieken gebruikt worden die vergelijkbaar zijn met die van bijvoorbeeld merken op sociale media. Maar Instagram is ook een applicatie gericht op emotie. Er is een vluchtige kant die de essentie van politiek tegenwerkt, die gebaseerd is op reflectie en lange termijn.” Dit gezegd zijnde “biedt Instagram de ideale herhaling voor een bericht, zolang het maar fris of sterk is.” Een aanpak waarop Ecolo erg inzet: hoewel de partij in het Noorden van het land meer volk bereikt dan in het Zuiden, is Ecolo een van de meest gevolgde partijen met bijna 6.000 volgers.
De codes beheersen
“Ecolo heeft de coolste, jongste en creatiefste community managers, en ze begrijpen hoe ze op een andere manier campagne moeten voeren,” lacht Rajae Maouane, die in Brussel door de groenen verkozen werd. “En nu serieus… De partij investeert in de ontwikkeling van een strategie voor Instagram, en dit door exclusieve, interactieve en aangepaste content voor dit platform te produceren (zo worden er bijvoorbeeld veel memes gepubliceerd op het account van @EcoloBE). Omdat alles bij Ecolo heel collectief is, moedigen we de kandidaten aan om de sociale netwerken zelf te gebruiken (wat authenticiteit garandeert), maar ze doen dit met een zekere professionaliteit en begrijpen de codes en de inzet. Daardoor maken we denk ik het verschil met andere partijen.” Of deze laatsten code 2.0 minder goed beheersen? In Vlaanderen werd de opmars van het Vlaams Belang tijdens de verkiezingen van 26 mei nochtans wel toegeschreven aan het goed beheersen van de sociale media, waarop de partij een offensieve campagne voerde. Een strategie die de toekomst van verkiezingscampagnes voorspelt? “Natuurlijk is de aanwezigheid van politici op sociale netwerken belangrijk, maar laat er ook niet alles van afhangen: wanneer we fan van iemand zijn is dat meestal voor zijn imago en wat hij projecteert en iets minder voor zijn ideeën,” tempert Emmanuel de Saint-Bon. “Sociale media zijn belangrijk, maar het zijn nog steeds de traditionele media die de echte referentie zijn.”