Is het nieuwe Mediahuis een vloek of een zegen?

Eind juni kondigden de uitgeverijen Concentra en Corelio aan dat ze hun krachten gaan bundelen in het nieuwe Mediahuis. Als gevolg zal Vlaanderen nog maar twee grote krantenuitgevers hebben: De Persgroep en het Mediahuis. Dat voorbeeld zou ook in het Zuiden opgevolgd kunnen worden met IPM dat vrij geïsoleerd is en eventueel een partnerschap zou willen aangaan met Rossel of Corelio. Vindt u deze concentratie een verbetering voor adverteerders en lezers, of juist een achteruitgang?

Piet Wulleman, Strategisch directeur Duva Guillaume Modem
Thierry Cattoir, Branding Architect & owner Remarkable, President of Stima
Christophe Reiter, Partner - Managing Director de Van Piperzeel
Philippe Deltenre, Digital Strategy Director Mediabrands Audience Plateform

 

Piet Wulleman
Achter deze vraag schuilt de gedachte dat concentratie altijd een bedreiging is voor de diversiteit en kwaliteit van media. Maar kijk naar ons televisielandschap: we hebben slechts drie tv-huizen en kunnen toch niet klagen over de kwaliteit? Of neem het krantenlandschap: binnen pakweg de Persgroep heb je toch ook sterke titels en merken als Het Laatste Nieuws en De Morgen? Natuurlijk is diversiteit een must om zoveel mogelijk mensen te bereiken, maar relevantie voor de lezer, ook in de toekomst, lijkt me de prangender uitdaging. Als schaalvergroting daartoe kan bijdragen, bijvoorbeeld dank zij extra middelen voor innovatie, dan hoeft concentratie voor de lezer geen slechte zaak te zijn. Overigens, wie in verschillende weekendkranten steeds dezelfde mensen dezelfde verhalen ziet vertellen, beseft dat we niet op formele concentratie moeten wachten om af en toe eenheidsworst voorgeschoteld te krijgen.

Tegelijk kan de adverteerder nu hopen op meer – en vooral meer uniforme – mogelijkheden qua adverteren, want nu is het nog te vaak zo dat in de ene krant niet kan wat in de andere geen probleem is.
Kortom: verbetering of achteruitgang? De toekomst zal het uitwijzen, maar ik zie alvast geen reden voor doemscenario’s.

Thierry Cattoir

Met de komst van het Mediahuis komt de onvermijdelijke vraag naar de gevolgen voor alle betrokken partijen, intern en extern. Even abstractie makend van de sociale overwegingen, heeft mijn eigen ervaring bij het ontstaan van Corelio geleerd dat krantentitels zo mogelijk nog meer dan bij andere merkevoluties zeer delicate merken vormen, doorleefd met generaties van gevoeligheden. Zo reageerde het personeel van Corelio zeer kirrig op de overnight geplaatste nieuwe Coreliototem omdat de individuele krantentitels er niet op waren aangebracht.

Verstandig omgaan met het intangible capital zal bepalend zijn voor het succes, ook bij de lezer. Kranten zijn bijna cultureel erfgoed geworden en dat is zeker niet negatief. En juist om ervoor te zorgen dat het niet enkel erfgoed wordt, bundelen de uitgevers hun krachten. Daarbij onderstrepen ze het behoud van de inhoudelijke verscheidenheid. Het externe voorbeeld van het samengaan van De Morgen en De Tijd mag als voorbeeld gelden. De (regionale) complementariteit met De Standaard als nationale titel pleit in diezelfde richting. Voor de adverteerder moeten digitale nieuwe marktspelers garant staan opdat minder marktpartijen geen prijsverhogingen betekent. Wordt met argusogen gevolgd.

Christophe Reiter

Cette concentration est inéluctable pour deux raisons. Pour des raisons économiques d’une part et parce que la presse quotidienne n’offre plus assez de différentiation. Depuis que les titres ne se différencient plus de par un engagement politique et idéologique, le contenu est devenu plus neutre. Quand l’offre n’est plus assez différenciant, trop de choix tue le choix et les lecteurs ne s’attachent plus à un titre en particulier. Un phénomène que l’on observe dans tous les secteurs. On fusionne et on réduit le portefeuille de produits/marques.
En tant qu’adepte du principe ‘’less is more’’, je suis convaincu que cette concentration bénéficiera à tout le monde. Réduire la quantité de titres et augmenter la qualité de ceux qui restent en les différenciant mieux l’un de l’autre. Et pas que par leur caractère régional. Le carolo en a marre de lire qu’on a encore agressé quelqu’un dans sa rue. Les éditeurs pourront alors traiter des sujets avec plus de profondeur et de perspective. Eveiller la curiosité devrait attirer plus de lecteurs. Le débat ne se portera plus sur l’éternelle confrontation entre le papier et l’écran, mais sur comment faire du bon journalisme passionnant. Le reste devrait suivre naturellement (annonceurs, recettes publicitaires etc.).

Philippe Deltenre

Le pluralisme des opinions n’est pas en danger. La presse internet permet un pluralisme d’opinions inédit et une circulation transnationale des écrits. La concentration de la presse quotidienne n’est pas un phénomène neuf et c’est avant tout une affaire d’optimisation financière et organisationnelle. Les grands groupes de presse ne sont pas nés hier. Il ne s’agit pas forcément de faire disparaitre des titres, qui dans les yeux de leur lectorat ne sont pas interchangeables. Au sein d’un groupe comme IPM, les titres DH et La Libre continuent à coexister avec des lignes éditoriales et des rédactions séparées. Par contre, les départements administratifs et commerciaux et la direction générale et financière sont communs aux deux titres.

Dans le meilleur des cas, du point de vue de l’annonceur, cette concentration permet de négocier avec moins d’interlocuteurs et de trouver une plus grande richesse d’offres packagées.

Dans un paysage médiatique ou la presse écrite est en perte de vitesse, la poursuite de la concentration est inéluctable mais c’est surtout la diversification qui est le défi de demain.