JPEG’s vol geheime codes?
De wereld van JPEG is veel uitgebreider dan vaak gedacht. JPEG is een ‘committee’ dat geen technologie ontwikkelt, maar standaarden vastlegt. Geen bedrijf dus, wel een familie van een tiental standaarden – waarvan enkele nog in volle ontwikkeling. Deze week is JPEG te gast in Brussel, wat PUB de gelegenheid gaf om met enkele betrokkenen te spreken. Zoals prof. dr. Touradj Ebrahimi, JPEG convener. Hij wijst erop dat elke dag ongeveer twee miljard foto’s worden gedeeld op het internet. Met de Chinese markt erbij naderen we wellicht de vier miljard. Dat zijn geen vier miljard unieke foto’s, maar het aantal spreekt in ieder geval tot de verbeelding. Opmerkelijk is dat het aantal foto’s dat via Facebook wordt gedeeld al enkele jaren ongeveer gelijk blijft, en dat sites als WhatsApp en Snapchat grootgrutters zijn geworden – mensen denken dat hun privacy daar beter beschermd is, zegt prof. dr. Peter Schelkens van iMinds en VUB. Dénken ze, benadrukt hij.
JPEG 2000 is een standaard binnen de professionele wereld – en kwam er destijds eigenlijk mede op vraag van de Amerikaanse overheid (lees: inlichtingendiensten). Zodat informatie van de ene dienst vlot door de andere kon worden gelezen. Ook de technologie voor het beheer van de vingerafdrukken is gebaseerd op JPEG 2000-technologie. En professor Ebrahimi wijst op de ontwikkeling van nieuwe standaarden binnen de JPEG-familie: JPEG XT (om bijvoorbeeld foto’s in HDR van je smartphone te comprimeren en op te slaan). Of JPEG XS, een lightversie dat gebruiksgemak moet creëren bij het draadloos doorsturen van beeld of film. Het Belgische IntoPIX werkt, als partner binnen de TICO Alliance, aan een voorstel voor die nieuwe JPEG XS, zo vertelt Antonin Descampe, oprichter en compression technologist van IntoPIX. Dat is een spin-off van UCL Telecommunication Lab en actief op het terrein van compressietechnologie. Of: een bewijs hoe kleine (Belgische) bedrijven een rol kunnen spelen op wereldschaal. Net als iMinds en onze universiteiten. “Wij werken rond beeldcompressie,” zegt professor Schelkens. Wij werken bijvoorbeeld nog altijd samen met professor Ingrid Daubechies in de Verenigde Staten, die van de VUB komt. En met bedrijven als Barco, Grid, Kinepolis enzovoort. Daarnaast proberen we te zien wat er leeft in de wereld en proberen we daar pro-actief in te zijn, zoals rond privacy en security.
Privacy en Security? Nu al zit er veel informatie opgeslagen in beelden – bekend is hoe de FBI er een tijd geleden in slaagde een hacker te identificeren: op basis van de metadata van een in een krant gepubliceerde foto. Elk JPEG-beeld bestaat uit acht componenten en je kunt bijvoorbeeld metadata meesturen die niet door iedereen kunnen worden gelezen. Zo kan je aan backtracing gaan doen, terug tot bij de originele foto. Een JPEG Privacy-decoder kan ook de beschermde data lezen (bijvoorbeeld via een wachtwoord). Voor veiligheidsdiensten is dat wellicht een evolutie die ze op de voet volgen. En het kan gevolgen hebben voor de manier waarop we privacy beschermen – zodat reuzen als Google en Facebook volgens professor Ebrahimi waarschijnlijk niet meteen voor standaardisatie (en algemeen gebruik) zijn: “Zij willen zoveel mogelijk informatie om nadien gerichte advertenties te kunnen sturen, men test bij Facebook zelfs algoritmes om je lengte te kennen. Ze denken misschien dat ze groot genoeg zijn om te kunnen denken dat wat zij doen de standaard wordt. Enkele van die groten hebben ook al alternatieven voor JPEG naar voren geschoven. Gebruik jij die? Hoe groot je ook bent, de wereld is altijd groter”.
