COMPANION DE ROUTE EN IMAGINARY FRIEND
Radio... dankzij Heinrich Heinz sinds 1886 een trouwe verschaffer en bevoorrader van een oneindige stroom aan informatie en vooral emotie. Een medium dat ik zoveel vertrouwen schenk dat ik het toelaat op de meest persoonlijke en onpersoonlijke momenten: onderweg in de auto, al ploeterend door een berg strijk, mijn lifesaver in een bijna lege wachtzaal, als opvuller van ongemakkelijke stiltes tijdens een formeel familiebezoek... En er zijn nog zekerheden in het leven: bij het aanzetten van mijn Sonos-smartspeaker, het selecteren van een DAB-zender in de auto of het gebruik van de Radioplayer app... ik hoef me nooit af te vragen of het er wel zal zijn. Nee, radio is simply always there.
Ik heb dan ook wel iets met het medium. De affiniteit met radio werd me puur en onversneden met de paplepel ingegeven. Want in het huis waar ik opgroeide werd er elke dag letterlijk « radio gemaakt. » Met veel zorg, liefde en kennis werden muziek en tekst elke week weer in elkaar geboetseerd tot het een magisch geheel vormde. En elke keer kon het honderdduizenden luisteraars bekoren.
Radio zorgt ervoor dat ik dichtbij alles en iedereen sta. En dat gevoel van betrokkenheid is en blijft zijn absolute kracht. Radio bespeelt meesterlijk ons meest onbewuste zintuig en zorgt ervoor dat een autorit minder lang duurde dan gedacht of triggert inspiratie voor een luidkeelse serenade in de douche.
En of radio zich nu vermomt in een podcast, luister- spel of audiodocu... het blijft een trouwe companion de route en een imaginary friend.