De inspiratie-ironie

We hebben er allemaal al over gehoord of zelf meegemaakt: de beruchte writer’s block. En hoewel we niet allemaal schrijvers zijn, ben ik ervan overtuigd dat we allemaal dit fenomeen herkennen. Ik toch zeker en vast.

Hoe hard ik me ook focus en concentreer, het blad voor me blijft vaak leeg. Een goed idee bedenken duurt maar drie seconden, alleen weet ik niet wanneer die drie seconden er zullen zijn.

Komt het niet vooral neer op een gebrek aan inspiratie? Want net dat is het pijnlijk ironische aan inspiratie. Het moment je die nodig hebt, is die er niet.

Lastig voor mijn nachtrust en mijn ochtendhumeur, vallen deze drie seconden vaak ’s nachts. Of op de meest onverwachte momenten, aan de kassa van de supermarkt of vaak tijdens het autorijden, waarbij ik dan snel iemand opbel om die te overvallen met dat idee.  

Iedereen heeft zo zijn bron of trigger, iets groots zoals natuur, iets stiekem als een muze of misschien – zoals bij mij – een creatief dood moment of waarom niet, gewoon per ongeluk.

Zo zijn sommige van de grootste uitvindingen ook gewoon ‘per ongeluk’ tot stand gekomen: velcro, penicilline, champagne,… ongelooflijk toch?

Zelf sta ik er steeds van versteld hoe snel in de reclamewereld creatieve ideeën en plannen worden bedacht om te antwoorden op de client brief. Eén avond televisiekijken en je krijgt honderden geïnspireerde reclamemakers te zien.

Dan sta ik er vaak bij stil: “Is dit het resultaat van inspiratie of gewoon toeval?”

Maakt eigenlijk niet uit, de enige vragen die we ons moeten stellen zijn: “Hebben we de kijker kunnen laten dromen, denken of activeren?” 

Met andere woorden, heeft onze inspiratie kunnen inspireren?