Dit is geen manga

Media berichten over wat er gaande is in de wereld, maar staan tezelfdertijd ook met beide voeten in die wereld. Er moet namelijk geld worden verdiend om die berichtgeving te financieren. Lezers of kijkers betalen meestal een (al bij al) bescheiden bijdrage en ook adverteerders spelen een grote rol. Advertenties in de strikte zin van het woord zijn de eerste en meest logische vorm van bedrijfscommunicatie. Maar creativiteit is nergens te stoppen. Al in tijden die nog net niet als prehistorisch kunnen worden genoemd, bedachten uitgevers en hoofdredacteurs van kranten activiteiten die aantrekkelijk waren voor lezers én adverteerders. Enkele bekende voorbeelden zijn te vinden in de sportwereld. De eerste Tour de France werd gereden in 1903 en was een initiatief van Henri Desgrange, de hoofdredacteur van L’Auto, dat na de Tweede Wereldoorlog de naam L’Equipe kreeg. De gele trui verwijst naar het gelige papier van L’Auto. Hetzelfde verhaal in Italië, waar het roze papier van de Gazzetto dello Sport inspiratie gaf voor de roze leiderstrui in de in 1909 gelanceerde Giro d’Italia. In eigen land lag Sportwereld in 1913 aan de basis van de Ronde van Vlaanderen. En Het Laatste Nieuws zit achter de uitreiking van de Gouden Schoen.

Ook buiten de sportwereld leidde creativiteit in de mediawereld tot tal van initiatieven met een tijdelijke of langere looptijd. Met ideeën vanuit de redactie of met ideeën vanuit de commerciële afdelingen. Rubrieken of themakaternen die uitgroeiden tot afzonderlijke magazines, lezerswedstrijden, allerhande events, partner content, een webshop, cruises, awards, slimme crossmediale samenwerkingen,… de lijst werd doorheen de jaren steeds uitgebreider. Verrassing is daarbij een sleutelwoord. Even de aandacht trekken en dan volop voor de inhoud gaan: we zien het graag gebeuren.