Niets op de buis!

De tijd van het “avondje zappen”, van het tijd verdrijven met het wanhopig springen van kanaal naar kanaal, behoort definitief tot de geschiedenis. Nu springen we namelijk van scherm naar scherm, om een mailbericht te lezen, om sociale media te volgen, om een spel te spelen… of om ‘content’ te vinden die zenders niet hebben kunnen bieden: de volgende aflevering van een serie, een recente film (via streaming), de naam van de acteur die niet wordt vermeld enzovoort. Ongeacht de bron kan al die content op het scherm van het televisietoestel worden getoond.
Is het dus nog mogelijk om te zeggen dat er “niets is op de televisie”? Want als er vandaag niets te zien is, dan was er gisteren misschien iets te zien, of eergisteren, of eerder op de dag. Er is ook nog die ene uitzending die we destijds hebben opgenomen. En heeft u Netflix al geprobeerd? De VOD-bibliotheken? En wat heeft die televisie u overigens nog te melden? Er is vast een voorstel, er zijn zeker op uw maat gesneden dingen. En dan is er uw Smart TV, uw Chromecast en binnenkort uw Swipe Box. Niets houdt ons tegen om ‘het kleine scherm’ – dat trouwens steeds groter wordt, het grootste scherm in huis – te gebruiken om op diverse toestellen bewaarde video’s of foto’s te bekijken.
Kortom, ‘content’ is ‘king’ geworden. De operatoren hebben dat goed begrepen, hebben hun diensten vermenigvuldigd en hebben hun decoders verbeterd, zodat de televisiekijker altijd iets heeft om naar te kijken. Maar kijk ik televisie als ik Netflix gebruik? Facebook, Sony, Apple: maken die televisie? En als het televisietoestel minder afhankelijk wordt van zenders en de programmatie van die zenders, gaat het dan nog om een televisie?