Waar gaan we deze zomer op vakantie?
In normale tijden hadden wij op dit moment al lang ons vakantiehuis in het Zuiden vastgelegd of onze hotels en vliegtuigtickets geboekt. Vandaag kan ik me amper voorstellen hoe een luchthaven er langs de binnenkant alweer uitziet. Laat staan hoe het voelt om op te stijgen en onze hoofdstad als een stip te zien verdwijnen. We zitten tenslotte al meer dan een jaar aan ons kot gekluisterd. Dus ja, waar gaan we deze zomer op vakantie is een vraag voor velen. Maar niet langer voor mij. De Belgische Kust is mijn favoriete vakantiebestemming. Niet alleen tijdens de zomermaanden maar ook tijdens het jaar ontvlucht ik graag het kot richting zeewater en zuurstof. Hoe zalig is het om na een werkweek de golven te aanschouwen die je tot rust brengen. Instant happiness! Dan ga ik vaak ook kusttrams spotten, die langs de kustlijn defileren. Ontspannende beroepsmisvorming is dat. Wist je trouwens dat we met onze 67km lange tramlijn de koploper ter wereld zijn? Handig om weten bij de volgende familiekwis of gewoonweg fijn om als Belg trots over te zijn. Gingen we trouwens niet massaal die Belgische lokale economie steunen? Dan is deze zomer naar de Kust gaan toch een goeie keuze. Hopelijk opent de horeca snel weer de deuren en kunnen we van de West-Vlaamse gastronomie gaan genieten of gewoon een wijntje drinken aan een van de vele bars die het strand kleuren. Ik tel nu al af en hopelijk zie ik je daar, na al die tijd, weer terug. Ik kan niet wachten.
En avant mesdammes,
Al jaren gaan er stemmen op om vrouwen meer zitjes te geven op directiestoelen en in raden van bestuur. Eerst waren er de quota, dan de discussies over het glazen plafond en zo kunnen we nog een tijdje doorgaan. Ik ben helemaal geen voorstander van die percentjes en nog minder van geklaag of gezaag over wat we als vrouwen al dan niet hebben. Anyway we hebben ook wat mannen niet hebben en “en avant” is altijd mijn leuze geweest. Ik vind dat ik best wel mooie kansen heb gekregen maar ik heb ze ook gegrepen. En laat dit laatste nu net hetgene zijn wat vrouwen misschien net iets te weinig doen. Zo blijkt ook uit wetenschappelijke studies. Niet dat ik die zelf bestudeerd heb, het toeval wil dat mijn oudste dochter in haar laatste jaar bedrijfspyschologie haar thesis maakt over verschillen tussen mannen en vrouwen in hun sollicitatiegedrag. Wat blijkt: vrouwen zullen zich voor functies pas kandidaat stellen als ze volledig voldoen aan de jobdescription… iets wat hun mannelijke tegenkandidaten niet doen. Wringt daar nu net het carrièreschoentje? Deels denk ik. Zonder in “hij” en “zij” discussies te vervallen zie ik vrouwen die vaak compleet onterecht onzeker zijn. Laat dit vaak intelligente en hardwerkende dames zijn, knappe managers met straffe teams en nog straffere resultaten. Zij kunnen gerust hogerop klimmen of waken over goed bestuur in een raad van bestuur. Maar het ontbreekt hen vaak – compleet onterecht - aan zelfvertrouwen en durf, dus… en avant mesdammes.
