’t Is weer van dat hé!

’t Is weer van dat hé! Alles vol! Niet mijn broek, maar de agenda. En dat is ook kak. Want Cannes, dat is keuzes maken, zegt Jolien Tuyteleers, creative - copywriter bij Wunderman Thompson.
Zware keuzes. Recht vanuit het vliegtuig naar een poolparty of braaf onze passen ophalen? Met of zonder kater naar ’t paleis? Naar een drink of een talk of een jacht of een lunch of een filmzaal of een zee of…? En wanneer moet je dan nog die column voor PUB schrijven? Je leest het, wat een zwaar leven. Zie me hier zitten, met m’n Macbook in een zeteltje in alle rust en stilte tussen het beste creatieve werk van de wereld in een airconditioned kelder in een soort paleis in een zonnige stad in West-Europa. Echt super erg.
In diezelfde kelder, of later op de dag op een terras, hoor je af en toe iemand mompelen: “Hier: wéér een campagne voor gehandicapten.” Ha! Dat is echt hé. Gisteren bekeek ik o.a. de Design-winnaars, en ik kan een hele reeks leeuwtjes opnoemen van (grote) merken die het opnemen voor “the disabled”. Van een pingpongtafel die de struggles van gehandicapten demonstreert, tot een nieuwe Xbox controller voor wie geen tien vingers heeft, of zelfs meubels voor slechtzienden, een auto vol zotte snufjes voor dove taxibestuurders, een app om dove kinderen te leren lezen, technologie om blinden meer te laten lezen (lezen is blijkbaar toch nog in), de accessibility mat van Ford en de vette adaptibe clothing van Tommy Hilfiger. Niet allemaal even vet, maar dat kan je over de andere campagnes evengoed zeggen. Ik heb besloten er in elk geval niet over te mompelen. Inclusiviteit is hier één van de grote thema’s en dat is helemaal goed. Hier zie je al die cases opeengepropt. Maar als er, verspreid over een heel jaar, over een hele wereld, af en toe eens door een aantal mensen aan een gehandicapte of een blinde of een dove of iemand met drie navels wordt gedacht: dan is dat volgens mij niet overdreven. Dan is dat zelfs maar een kleintje. Of het werk nu top is of niet (oké, liefst wel).
Dus laat mij dan maar gewoon mompelen over mijn volle agenda en al dat zweet, want voor de rest is eigenlijk alles hier oké. Ben allang blij dat ik maar één navel heb.