We zijn hier niet om te lachen!

Met haar brutale maar altijd grappige en eerlijke sketches bekoort Fanny Ruwet, 26, haar publiek al zo’n drie jaar. Zetten we tegenover deze comedian: Stéphan Salberter, algemeen directeur van nieuwszender LN24 en L’école 19. Die is vooral bezig met het vormgeven van merken, maar voert ook tal van andere zinvolle projecten uit. Het duo leert elkaar kennen op onze vraag, en dat zorgde voor een spontaan heen-en-weer-gesprek.  - Astrid Jansen

Fanny Ruwet: Mijn jobomschrijving is toch iets gemakkelijker te begrijpen dan de jouwe. Een comedian is een comedian. Wat doe jij?

Stéphan Salberter: Ik begeleid projecten die zinvol zijn, gebruikmakend van mijn kennis, namelijk een mix van bedrijfstrategie, organisatie, branding en content. Dat doe ik vandaag voor LN24 en voor L’école 19. Ik zorg voor ondersteuning, zorg voor consistentie en ben de  tussenpersoon voor investeerders.

F.R.: Wat versta je onder ‘zinvolle’ projecten?

S.S.: Projecten die op termijn impact opleveren, die mensen minder dom maken,…

F.R.: Je wil mensen dus minder dom maken. Mooie ambitie !

S.S.: … of toch projecten die mensen helpen na te denken en zichzelf in vraag te stellen. Neem nu LN24! Er was nog geen doorlopend nieuwskanaal in België en LN24 is een nieuwe manier om toegang te krijgen tot informatie, om dingen tot op de bodem uit te zoeken. En met L’école 19 krijgen jongeren gratis toegang tot kwaliteitsonderwijs.

F.R.: Hoe doe je het om, bij die vele projecten, steeds voorop te lopen?

S.S.: Ik lees en ik bekijk veel dingen, continu, en ik omring me met jonge mensen. Soms heb ik het wel eens bij het verkeerde eind, soms zeg ik weleens neen. Als het werk voor mij niet langer zinvol is, dan stop ik ermee. Ik hou ook niet van projecten die maar blijven duren… Ik hou van risico’s, van unieke dingen. En ik probeer consequent te handelen alsof het met mijn eigen geld is. Toch heb ik ook veel twijfels, want ik ben nooit voldaan. 

F.R.: Heb je een specifiek doel? Iets wat je graag zou willen bereiken?

S.S.: Dat is een vraag die mij momenteel achtervolgt, mijn doelstellingen, intellectueel, en materieel… Hoe dan ook wil ik jonge mensen helpen om een wereld met meer vriendelijkheid te creëren. Dagelijkse vriendelijkheid. ja, ik weet het, het zouden de woorden kunnen zijn van Miss Frankrijk.

F.R.: En gelijk zou ze hebben! Maar komt, in onze professionele wereld, vriendelijkheid juist niet tot stand wanneer we niets meer te bewijzen hebben?

S.S.: Veel ondernemers kiezen voor duurzaamheid en/of ethiek na een job in de olie- of financiële sector. Ik heb mij altijd afgevraagd of je goed kan worden nadat je slecht geweest bent. Ik ben altijd op mijn hoede voor ‘vals authentieke’ mensen. Eerst een haai zijn vooraleer je succesvol kan zijn… in die val mogen we niet trappen. Maar het is wel een goede vraag. En jij? Van waar komt jij? Wat was de trigger voor jouw carrière?

F.R.: Ik heb verschillende fasen doorlopen. Soms was ik sociaal, soms echt chagrijnig. Ik vond het een leven een tijd echt ‘kak’. Ik was misantroop, ik vond mensen stom en wilde vooral dat ze zwegen. Als reactie daarop zei ik, zolang ik niets te zeggen had, niets. Ik begreep niet dat mensen niet hetzelfde perspectief hadden ​​als ik.

S.S.: Hoe zeg je iets dat nog niet is gezegd…. We herhalen vaak, maar meestal is dat om een ​​sociale band te creëren.

F.R.: Sociale banden, brrrr! [lacht] Neen, nu serieus, ik ben wel wat op mijn effen gekomen toen ik aan mijn studie begon in Brussel, aan IHECS. Ik kon er mijn omgeving kiezen en mijn vrienden, dat was aangenaam. Maar ik moest wel zelf mijn plan trekken, ook financieel. Toen ik in mijn tweede bachelor zat werkte ik al meteen in de media, voor PURE FM. Een leuke studentenjob was dat!

S.S.: Heerste er op IHECS geen te competitief sfeertje? Dat is althans de reputatie van die school…

F.R.: Helemaal niet! We amuseerden ons goed. Mijn vrienden en ik waren niet populair, maar we kwamen wel meteen in het werkleven terecht. Het succes kwam vrij snel en sommige mensen waren daar jaloers op, maar wij waren fier.

S.R.: Wat deden jullie dan anders dan de anderen?

F.R.: We gingen niet vaak uit, maar werkten en ontwikkelden eigen projecten. We hebben bijvoorbeeld een radio gelanceerd. Niemand luisterde ernaar, maar wij vonden het te gek. Die goesting om te werken zat er al snel in.

S.S.: Je lijkt erg zelfzeker!

F.R.: Dat ben ik nochtans niet. Maar eens ik een doel heb, ga ik alles doen om dat te behalen. Ik weet dat ik een harde werker ben. 

S.S.: Heb je vooropgestelde doelen? Een businessplan?

F.R.: Ik heb vooral gezond verstand! Ik denk niet in termen van strategieën, maar ik weet wanneer mijn ideeën goed zijn geweest. De manier waarop ik mijn carrière als comedian aanpak, en dat is nog maar twee jaar, is het levende bewijs. Ik stond al op het podium in Montreux en maakte YouTube-video’s die miljoenen views hebben gegenereerd. En naast recensies en podiumwerk, die niet altijd even goed opbrengen, doe ik ook dingen voor bedrijven. Daardoor blijft mijn budget in evenwicht.

S.S: Ik vind het geweldig dat merken vandaag de dag samenwerken met lokale artiesten. Tiens, zijn er soms ook sectoren die jullie weigeren? De tabak- of wapenindustrie?

F.R.: Ik zou in ieder geval nooit akkoord gaan met een exclusief contract of werken voor een merk waarvan de ethiek niet goed zit. Ook al wordt het heel goed betaald. Omdat ik mijn eigen merk ben wil ik mezelf niet in een situatie plaatsen waarin mijn publiek denkt dat ik een slecht persoon ben. Want hoe overtuig je ze daarna nog?

S.S.: Is het belangrijk om aan een netwerk te bouwen als je succesvol wil zijn?

F.R.: Ja, maar ik ben geen handjesschudder. Ik kan niet alsof doen dat ik iemand graag heb. Wanneer dat zo is zeg ik het hun graag, ga ik met hen praten. Dus ja, ik werk aan mijn netwerk, maar op mijn eigen manier.  

S.S.: Eigenlijk ben je je eigen merk. Dat is straf.

F.R.: Ik heb het nooit anders geweten. Wie een studie in communicatie doet en begint als comedian moet niet verwachten dat hij veel gaat verdienen. Met dat uitgangspunt ben ik vertrokken, en toch verdien ik vandaag goed mijn boterham. Voor het moment toch. Ik heb ook de vrijheid om projecten te kunnen afwijzen, dus ik heb nog nooit iets tegen mijn zin gedaan.

S.S.: Een artiest zei mij ooit eens: « wanneer iets niet lukt zijn we bang dat het zo zal blijven, en wanneer iets lukt zijn we bang dat het op een dag zal stoppen. » Jij lijkt me niet de persoon die schrik heeft.

F.R.: Neen, ik heb geen schrik, want een carrière als comedian is voor mij nooit een ambitie geweest. Als het ooit stopt, dan kan ik nog steeds voor de radio kunnen werken of schrijven voor anderen. Wie weet zelfs fictie. Ik maak me daar geen zorgen over. Op dit moment heb ik luxeproblemen: « wat vind ik leuker om te doen dan wat ik al leuk vind om te doen? » 

S.S.: Mogen we lachen met een comedian of heeft die een monopolie op de grappen in de zaal?

F.R.: Ik vind het niet leuk als mensen ophef maken alleen omdat ik comedian ben. Doe eens gewoon normaal [lacht].