Yes we Cannes! Nora Lawton over optimisme

Het Brusselse Weber Shandwick-team is op het Cannes Lions Festival geland. Het internationale engagementbureau voorziet Pub.be-lezers deze week van de nieuwste inzichten en trends, per direct vanuit de Franse Riviera. Nora Lawton, managing director, Monica Radulescu, strategic planner (zie haar relaas op pub.be) en Méabh Maguire, editorial content manager, vertegenwoordigen deze week het Belgische team van Weber Shandwick.

Het derde en laatste luik van deze reeks werd geschreven door Nora Lawton, director van het bekroonde Consumer & Brand PR-team van Weber Shandwick Brussel. Nora Lawton, een geboren en getogen Ierse uit West Cork, kwam vier jaar geleden aan in België met flinke dosis optimisme over haar nieuwe thuis. Wanneer ze niet bezig is met communicatie, kom je haar waarschijnlijk tegen in de CrossFit van de Belliardstraat of in het Jubelpark voor een yoga-sessie. Haar passie? De kracht van de waarheid. De morele plicht van communicatie om op te komen voor wat goed is en voor wat belangrijk is.

"Optimisme. Ik ben een eeuwige optimist. Voor mij is het glas half vol. Eerder deze week sprak ik met een collega over de noodzaak om ons vak optimistischer te maken. Als communicatiedeskundigen moeten we kunnen communiceren met mensen – onze klanten of onze collega’s – maar ook met onze families en vrienden. We werken in een toegankelijke industrie. PR is sowieso een snelle werkomgeving. Maar het is ook een diverse werkomgeving. Als communicatiedeskundige is het meer dan ooit belangrijk om moedig te zijn. Avontuurlijk. We moeten risico’s durven nemen. En we moeten relevant zijn.

We moeten communiceren met een doel en met een positieve attitude. We moeten oogcontact maken. We moeten praten met elkaar. En niet tegen elkaar. We moeten terug naar de schoonheid van ons vak. De Mensen. Doen we dat niet, dan doen we niets anders dan energie verspillen aan en bijdragen aan de volatiele tijden waarin we ons al 18 maanden lang bevinden.

De voorbije 18-24 maanden zijn niet gemakkelijk geweest. Ze hebben ons bang gemaakt. In ons hart en ook in onze ziel. Parijs. Brussel. Nice. Manchester. Orlando. Londen. Dat zijn de namen van magische, dynamische, multiculturele bestemmingen; plaatsen propvol intelligente mensen. Mensen met energie, met mogelijkheden, met hoop. Ik zou deze plaatsen liever associëren met een gevoel van verrassing en verwachting dan met angst en verdriet.

2016 is een moeilijk jaar geweest. Ik heb het zelf gevoeld. De aanslagen in Brussel. De verkiezingen in de VS. Maar ik wil niet dat deze tekst overheerst wordt door grievende onderwerpen – ik wil het liever hebben over de vernieuwde kracht die ik gevonden heb na mijn week op het International Festival of Creativity. Een intens festival. Een echte aaneenschakeling van presentaties, sessies, vergaderingen, networking, inzichten, innovatie, zonneschijn en een paar druppeltjes rosé. In Cannes is het ook belangrijk om mensen te ontmoeten. Om met ze te praten. Om van ze te leren. Om naar ze te luisteren. Ik ben nu een pak minder vermoeid. Ik heb hoop voor onze sector – voor communicatie – en voor de positieve impact die we kunnen hebben op de maatschappij.

Ik luisterde naar Keith Weed bij Unilever over zingeving in ons werk – in onze verhalen – zodat we een positieve impact op mensen kunnen hebben. Bij Unilever zetten ze in op “un-stereotyping”; deze samenwerking met de VN heet de Unstereotype Alliance. Door hun producten te un-stereotypen, verenigen ze hun merken – merken die we kennen, vertrouwen en elke dag gebruiken. Ze zorgen ervoor dat deze merken waardevol zijn. De cijfers liegen er niet om. Achttien van hun veertig merken worden als “sustainable living” merken beschreven – dezelfde merken sturen 60% van de groei van het bedrijf. De merken groeien 50% sneller dan voorzien. Niet slecht voor een bedrijf dat ooit begon als zeepmerk.

Volgens David Remnick van het magazine de New Yorker moeten we de waarheid respecteren. Als industrie moeten we erop letten dat ECHT nieuws verteld wordt, vooral is dit “fake news” tijdperk. Laten we het zo bekijken: fake news is niet nieuw, niet in 2016, noch in 2017. Ga terug in de tijd en je zal altijd wel bedrog tegenkomen. Het zit in ons DNA om af en toe de waarheid te verdraaien. Leugentjes om bestwil. Dingen verzinnen – we kunnen dit doen maar toch tegelijk ook de kracht van de waarheid respecteren. Er is een verschil tussen waar en onwaar. Een leugenaar kent de waarheid maar wil dat die verborgen blijft.

Leugenaars zijn de grootmeesters van het bedrog. Als communicatiedeskundigen kunnen wij een eerlijke conversatie naar het medialandschap brengen. We moeten ervoor zorgen dat de news cycle niet door bedrog geteisterd wordt. Dat is geen ambitieuze statement. Het is onze sociale plicht.

De zeer indrukwekkende Reverend Jesse Jackson sprak op een discussie geleid door Richard Edelman. Rev. Jesse Jackson is een bron van energie. Van invloed. Van actie. Zijn woorden zullen me nog lang bijblijven. “Geef een stem aan zij die geen stem hebben. Vecht tegen onwetendheid. En vergeet nooit dat er na de nacht altijd het ochtendlicht is. Hou voet bij stuk.” We kunnen het doen. Elke dag. We kunnen het doen in onze jobs. Door met mensen – collega’s, klanten, vrienden of gezinnen – te praten. Door oogcontact te maken. Menselijke relaties zijn rijk en chaotische en veeleisend. Toch is het onze job om die conversaties te faciliteren.

De held van mijn jeugd, Dame Helen Mirren, was aanwezig op een sessie van L’Oréal. Tijdens de presentatie met als titel “The Journey from Self-doubt to Self-worth”, want we zijn het waard (hehe!), had Dame Helen het over het belang van diversiteit en inclusie. En van luisteren en begrijpen. En over de enorme rol van creativiteit bij het waarmaken van deze realiteit.

Het was een hele eer om de sessie van onze onbevreesde Chairman, Jack Leslie, bij te wonen. Hij had dan weer de eer om samen te zitten met de President van de Republiek Colombia, Juan Manuel Santos. Met Farewell to Arms kunnen we President Santos omschrijven als een krijger en vredestichter. President Santos heeft een punt gezet achter de oorlog in Colombia. En hij gebruikte creativiteit om die oorlog te stoppen.

Kan je je de briefing voorstellen? Stop oorlog. Sticht vrede.

Het is veel moeilijker om vrede te behouden dan oorlog te voeren. President Santos sprak de waarheid en hij sprak vanuit zijn hart. Hij herinnerde er ons aan dat we onze creativiteit voor iets goeds kunnen aanwenden. Het is dan ook geen verrassing dat hij de Nobelprijs voor de Vrede won.

Andere merkwaardige sprekers waren Amina Mohammed, vice-secretaris-generaal van de Verenigde Naties, en Sheryl Sandberg. Maar het is tijd om af te ronden, anders wordt dit nog een heuse boek. Die woorden doen me denken aan een citaat van vorig jaar die me bijbleef na de brutale moord op Jo Cox: “Er zijn meer dingen die ons verenigen en die we met elkaar gemeen hebben, dan de dingen die onze verdelen.” Die mooie woorden van haar eerste redevoering in de House of Commons waren echt. Maar laten we even eerlijk zijn: wat is het alternatief? Ik wil het zelfs niet overwegen. Het Festival van Cannes kan mensen anders doen denken en ik vertrek terug naar Brussel met een vernieuwd doelbesef voor mijn job. Het was een vermoeiende week, maar ook een herinnering aan de grote kracht en het potentieel van communicatie. Van de waarheid. De veranderingen in de maatschappij hebben zich nog nooit zo snel opgevolgd. De mensheid verandert dan weer niet. We moeten dat tempo respecteren. Ons nalatenschap moet steunen op optimisme. Want als we niet optimistisch zijn, kunnen we niet hoopvol zijn. En dan verliest iedereen."